مدح و مناجات با امام موسی کاظم علیه‌السلام
تجلی داده‌ای با هر دعایت روح عرفان را فـضیلت داده القابت تجـلی‌گاه انسان را تو را باب الحوائج! کاظم آل عبا خواندم عبا بر سر کشیدی جان ببخشی جسم بی جان را؟ رسول الله را وقتی در آن لحظه پدر خواندی کشیدی بر فضیلت های هارون خط بطلان را پر و بال قنوتت را شکنجه داد با زنجیر ولی نفرین نکردی در دعای خود نگهبان را تو با این بردباری ها به اصحابت نشان دادی برای کظم غیظ خود مصادیقی فراوان را شترها هم نباید خدمت ظالم کـنند، آری تو روشن کرده‌ای با این سخن تکلیف صفوان را اشداء عـلی‌الکـفارُ کـظم غـیظ را با هم نشان دادی چنین توصیه‌های ناب قرآن را اگر چه ماه محبوسی و فی قعر السجون بودی ولی روشن کند نامت در و دیوار زندان را |